Ostatnim celem w czasie naszego (Michał Drożdż, Katarzyna Mięsiak – Wójcik, Monika Kurowska, Tomasz Lipa, Tomasz Wakuła) sierpniowego wyjazdu w 2017 roku były dwa szczyty w masywie Grand Combin – Combin de Valsorey (4184 m n.p.m.) i Grand Combin de Grafeneire (4314 m n.p.m.). Masyw Grand Combin jest położony w Szwajcarii, w zachodniej części głównego łańcucha Alp Walijskich, w pobliżu granicy z Włochami. Oba wierzchołki chcieliśmy zaatakować Zachodnią Granią (wycenioną na AD) , zdobywając najpierw Combin de Valsorey, a następnie Combin de Grafeneire. Czytaj dalej GRAND COMBIN ZACHODNIĄ GRANIĄ – SIERPIEŃ 2017
Dent d’Herens Zachodnią Granią – sierpień 2017
W czasie sierpniowego wyjazdu w Alpy w 2017 roku naszym (Michał Drożdż, Katarzyna Mięsiak-Wójcik, Monika Kurowska, Tomasz Lipa i Tomasz Wakuła) drugim celem po aklimatyzacji w masywie Monte Rosa było zdobycie mierzącego 4171 m n.p.m. szczytu Dent d’Herens. Chcieliśmy wspiąć się na ten położony w Alpach Walijskich na granicy włosko – szwajcarskiej szczyt idąc Granią Zachodnią (AD-, miejsca III+ i III, 1400 metrów przewyższenia). Warto dodać, że ze względu na bliskie sąsiedztwo Matterhornu, Dent d’Herens pozostaje niejako w cieniu tej słynnej góry i jest stosunkowo rzadko atakowany przez alpinistów. Czytaj dalej Dent d’Herens Zachodnią Granią – sierpień 2017
AKLIMATYZACJA NA MONTE ROSA – SIERPIEŃ 2018
Działalność w masywie Monte Rosa potraktowaliśmy jako niezbędną aklimatyzację przed zaatakowaniem Dent d’Herens i Grand Combin. Dlatego nie dążyliśmy na siłę do zdobycia jak największej ilości szczytów znajdujących się w tym rejonie, a najważniejszy był dla nas nocleg w schronie na wierzchołku Balmenhornu (4167 m n.p.m.). Jak się niebawem okazało z przyczyn obiektywnych wyszły nam nawet dwa noclegi w tym miejscu, a każdego z nas trochę bolała głowa, jednak to wszystko zaprocentowało w czasie późniejszych wspinaczek. Czytaj dalej AKLIMATYZACJA NA MONTE ROSA – SIERPIEŃ 2018
LODOSPADY W DOLINIE BIAŁEJ WODY – LUTY 2017
W drugi weekend lutego razem z Marcinem Kowalikiem działaliśmy na lodospadach w Dolinie Białej Wody. Udało się nam zrobić trzy lodospady: Adin Usmiev (WI3/II), Lodospad Mrozokowa (WI4/II) i Kaskady (WI3/3+/II). Czytaj dalej LODOSPADY W DOLINIE BIAŁEJ WODY – LUTY 2017
JASKINIA KAČNA JAMA (SŁOWENIA) – LIPIEC 2016
W lipcu 2016 roku kilkunastoosobową, mieszaną śląsko – lubelską ekipą (Ewa, Evel, Gośka, Kaśka, Michał, Paweł, Hińczyk, Grzesiek, Guma, Janek, Jarek i Krzysiek z dziewczyną) wyruszyliśmy do Słowenii i Włoch. Celem wyjazdu była eksploracja 4 – 5 jaskiń, a najważniejszym punktem programu Kačna Jama – jaskinia o długości 8616 metrów i głębokości 280 metrów, położona w okolicach miejscowości Divača. Słynie ona przede wszystkim z ogromnych rozmiarów studni wlotowej. Dodatkową atrakcją jaskini jest przepływająca przez nią i będąca przedmiotem licznych badań naukowych Notranjska Reka. Czytaj dalej JASKINIA KAČNA JAMA (SŁOWENIA) – LIPIEC 2016
ZUGSPITZE – NAJWYŻSZY SZCZYT NIEMIEC – SIERPIEŃ 2016
Zugspitze to najwyższy szczyt Niemiec (2962 m n.p.m.) znajdujący się w Alpach Bawarskich tuż przy granicy z Austrią. Znajdują się tu dwa z kilku niemieckich lodowców – Schneeferner i Höllentalfermer. Na wierzchołek można dostać się wjeżdżając kolejką linową albo wybierając jeden z pięciu szlaków turystycznych. Nasza ekipa (Michał, Kaśka, Paweł, Kajetan) wybrała Ehrwalder Alm und Gatterl (2100 metrów przewyższenia, 14 kilometrów długości wg przewodnika). Nie była to trudna technicznie trasa, ale byliśmy już zmęczeni dziesięciodniowym pobytem w Alpach (wcześniej weszliśmy na Castora i Polluxa i podjęliśmy nieudaną próbę zdobycia Grand Combin); wracaliśmy już do Polski i Zugspitze mieliśmy zdobyć niejako „przy okazji”. Czytaj dalej ZUGSPITZE – NAJWYŻSZY SZCZYT NIEMIEC – SIERPIEŃ 2016
POLLUX I CASTOR – SIERPIEŃ 2016
W sierpniu 2016 roku wybraliśmy się czteroosobową ekipą (Michał Drożdż, Katarzyna Mięsiak-Wójcik, Paweł Zwierzański, Kajetan Miskur) na dwa alpejskie „bliźniaki” – Pollux (4092 m n.p.m.) i Castor (4228 m n.p.m.). Oba szczyty są położone w centralnej części głównego łańcucha Alp Walijskich i należą do masywu Monte Rosa. Na Polluxa zaplanowaliśmy wejście Południowo-Wschodnią Granią o wycenie PD+ (650 metrów przewyższenia od schroniska Guide val d’Ayas), a na Castora południowo-zachodnią ścianą o wycenie PD (śnieg 35-50 stopni, 400 metrów przewyższenia). Czytaj dalej POLLUX I CASTOR – SIERPIEŃ 2016
DROGA MOTYKI NA ZAMARŁEJ TURNI (V) – SIERPIEŃ 2016
W sierpniu 2016 roku razem z Markiem Proskurą wybraliśmy się na Drogę Motyki na Zamarłej Turni. Uchodzi ona za wzorcową tatrzańską „V” i jest uznawana za jeden z największych klasyków w swojej wycenie. Czytaj dalej DROGA MOTYKI NA ZAMARŁEJ TURNI (V) – SIERPIEŃ 2016
SKAŁY DOWBUSZA (UKRAINA) – MAJ 2016
Na majówkę w 2016 roku wybraliśmy się w Skały Dowbusza na Ukrainie. Jest to grupa ostańców o wysokościach dochodzących do 40-50 metrów. Są one położone w Rejonie Dolińskim, Obwodu Iwano-Frankiwskiego (Stanisławowskiego), 11 kilometrów na zachód od miasta Bolechów, w pobliżu wsi Bubniszcze. Skały Dowbusza zostały uznane za rezerwat przyrody o znaczeniu ogólnokrajowym i wchodzą w skład Polanickiego Parku Krajobrazowego. Są zbudowane z jamnińskiego piaskowca. Ich nazwa pochodzi od imienia przywódcy ludowych rozbójników Oleksego Dowbusza, który grasował ze swoją bandą na Pokuciu w latach 1739-45. Czytaj dalej SKAŁY DOWBUSZA (UKRAINA) – MAJ 2016
WEISSHORN WSCHODNIĄ GRANIĄ – SIERPIEŃ 2015
Weisshorn był drugim z kolei celem (pierwszym było zdobycie Dom de Mischabel), który planowaliśmy zdobyć w czasie naszego wyjazdu (Michał Drożdż, Sebastian Ryczek, Marek Zdybel) w Alpy Walijskie w sierpniu 2015 roku. Chcieliśmy wejść na tą mierzącą 4505 m n.p.m. górę Wschodnią Granią (East Ridge), która jest obecnie określana jako droga normalna na szczyt. Jej trudności techniczne zostały wycenione w skali francuskiej na AD, z czego fragmenty skalne na wspinaczkową „trójkę”. Śnieżny odcinek grani miał mieć nachylenie do 45 stopni. Czytaj dalej WEISSHORN WSCHODNIĄ GRANIĄ – SIERPIEŃ 2015