Pico Viejo – drugi najwyższy szczyt Teneryfy – marzec 2023

W marcu 2023 roku razem z Elwirą zdobyliśmy wulkan Pico Viejo, który jest drugim pod względem wysokości szczytem Teneryfy. Ta mierząca 3135 m n.p.m. góra, położona na terenie Parku Narodowego El Teide charakteryzuje się ogromnym kraterem o średnicy 720 metrów. Ostatnia erupcja tego wulkanu miał miejsce w 1798 roku i trwała trzy miesiące. Była najdłuższą erupcją wulkaniczną spośród wszystkich udokumentowanych na Teneryfie. Ogromne ilości lawy, które spływały wtedy ze zboczy Pico Viejo pokrywają obecnie równinę Llano de Ucanaca.

Czytaj dalej Pico Viejo – drugi najwyższy szczyt Teneryfy – marzec 2023

Pico del Teide – najwyższy szczyt Hiszpanii – październik 2022

W październiku 2022 roku w ramach rodzinnych wakacji pojechaliśmy z Elwirą na Teneryfę. Głównym celem wyjazdu było zdobycie najwyższego szczytu Hiszpanii, mierzącego 3718 metrów n.p.m. wulkanu Pico del Teide. Ten zwany również Pan de Azucar (Cukrową Kolumną) wierzchołek jest położony w centrum wyspy na terenie Parku Narodowego Teide. Obszar parku liczy 18990 ha co czyni go największym spośród wszystkich czterech parków narodowych na Wyspach Kanaryjskich. Obejmuje olbrzymią kalderę Las Cañadas o średnicy 40 kilometrów (wewnątrz, której wyrasta kompleks wulkaniczny El Teide – Pico Viejo), a także otaczającą ją równinę.

Czytaj dalej Pico del Teide – najwyższy szczyt Hiszpanii – październik 2022

PIZ BERNINA GRANIĄ SPALLA – LIPIEC 2021

W lipcu 2021 roku razem z Grześkiem i Marcinem wybraliśmy się na Piz Bernina – samotny czterotysięcznik (4049 m n.p.m.) położony w Alpach Retyckich. Na ten samotny szczyt zamierzaliśmy wejść od strony włoskiej Granią Spalla (PD, wspinaczka mikstowa I i II ). Naszą wyprawę rozpoczęliśmy na lotnisku w Bergamo skąd wynajętym Fiatem 500 (dość ciasny jak na trzy osoby z plecakami) pojechaliśmy w kierunku wioski Franscia (1600 m n.p.m.). Nieco powyżej tej miejscowości w okolicach tamy na sztucznym jeziorze Campo Moro (2000 m n.p.m.) zostawiliśmy samochód na bezpłatnym parkingu i ruszyliśmy szlakiem w kierunku schroniska Rifuggio Marinelli-Bombardieri al Bernina. Czytaj dalej PIZ BERNINA GRANIĄ SPALLA – LIPIEC 2021

PIK CZAPAJEWA I PRÓBA NA KHAN TENGRI – LIPIEC I SIERPIEŃ 2019

GŁÓWNYM CELEM BYŁ KHAN…

W lipcu 2019 roku razem z Piotrkiem „Kudłatym” pojechaliśmy do kirgiskiego Tienszanu. Naszym głównym celem było zdobycie Khan Tengri siedmiotysięcznika (7010 m n.p.m. razem z pokrywą śnieżną) położonego na pograniczu Kirgizji, Kazachstanu i Chin. Jest on najbardziej wysuniętym na północ szczytem siedmiotysięcznym na świecie i w konsekwencji jednym z najzimniejszych. Huraganowe wiatry, obfite opady śniegu i częste załamania pogody są tutaj zjawiskiem normalnym. Czytaj dalej PIK CZAPAJEWA I PRÓBA NA KHAN TENGRI – LIPIEC I SIERPIEŃ 2019

NIEUDANA PRÓBA NA USZBIE – LIPIEC 2018

Po zdobyciu Tetnuldi zeszliśmy z Sebastianem z powrotem do Mestii. Tam spotkaliśmy się z Kubą i Martą, którzy przyjechali na miejsce dwa dni wcześniej i ustaliliśmy, że następnego dnia wyruszymy w kierunku głównego celu naszego wyjazdu, czyli Uszby. Uszba, nazywana również „Wiedźmą” i „Matterhornem Kaukazu”, jest jednym z najbardziej charakterystycznych szczytów Kaukazu. Posiada dwa wierzchołki: wyższy południowy (4700 m n.p.m.) i niższy północny (4697 m n.p.m.). Naszym celem był wierzchołek północny, na który zamierzaliśmy wejść Granią Północną określaną też jako droga klasyczna. Trudności tej drogi zostały wycenione na 4A w skali UIAA. Czytaj dalej NIEUDANA PRÓBA NA USZBIE – LIPIEC 2018

TETNULDI POŁUDNIOWO-ZACHODNIĄ GRANIĄ – LIPIEC 2018

Tetnuldi to mierzący 4858 m n.p.m. położony w centralnej części gór Kaukazu, regionie Swanetia w Gruzji, tuż przy granicy z Rosją. Razem z Sebastianem Ryczkiem wybraliśmy tę górą jako cel aklimatyzacyjny przed planowaną później wspinaczką na Uszbę. Ze względu na stosunkowo dużą wysokość jak i niewygórowane trudności techniczne Tetnuldi wydawało się idealne do prowadzenia takiej działalności. Czytaj dalej TETNULDI POŁUDNIOWO-ZACHODNIĄ GRANIĄ – LIPIEC 2018

Grań Stüdlgrat na Grossglocknerze i Fuscherkarkopf – wrzesień 2018

W połowie września 2018 roku, pomimo niepewnych prognoz pogody wybraliśmy się czteroosobową ekipą (Michał Drożdż, Baśka Jabłońska, Katarzyna Mięsiak-Wójcik, Mariusz Warda) na Grań Stüdl (Stüdlgrat) na Grossglocknerze. Po kilkunastu godzinach jazdy (w tym przez płatny odcinek drogi widokowej Hohallpenstrasse, ale my widoków nie mieliśmy – jechaliśmy w nocy), dotarliśmy do miejscowości Kals, a stamtąd na płatny parking. Następnego dnia, skoro świt spakowaliśmy się i ruszyliśmy w stronę położonego na wysokości 2802 m n.p.m. schroniska Stüdl. Czytaj dalej Grań Stüdlgrat na Grossglocknerze i Fuscherkarkopf – wrzesień 2018

LODOSPADY W REJONIE RJUKAN (NORWEGIA) – LUTY 2018

Na początku lutego 2018 roku kilkunastoosobową, śląsko-lubelsko-warszawsko-szczecińską grupą pojechaliśmy na lodowe wspinanie w okolice norweskiej miejscowości Rjukan. Jest to niewielkie, liczące około trzech tysięcy mieszkańców miasteczko, położone nad rzeką Måna w odległości około 180 kilometrów od Oslo. Czytaj dalej LODOSPADY W REJONIE RJUKAN (NORWEGIA) – LUTY 2018

GRAND COMBIN ZACHODNIĄ GRANIĄ – SIERPIEŃ 2017

Ostatnim celem w czasie naszego (Michał Drożdż, Katarzyna Mięsiak – Wójcik, Monika Kurowska, Tomasz Lipa, Tomasz Wakuła) sierpniowego wyjazdu w 2017 roku były dwa szczyty w masywie Grand Combin – Combin de Valsorey (4184 m n.p.m.) i Grand Combin de Grafeneire (4314 m n.p.m.). Masyw Grand Combin jest położony w Szwajcarii, w zachodniej części głównego łańcucha Alp Walijskich, w pobliżu granicy z Włochami. Oba wierzchołki chcieliśmy zaatakować Zachodnią Granią (wycenioną na AD) , zdobywając najpierw Combin de Valsorey, a następnie Combin de Grafeneire. Czytaj dalej GRAND COMBIN ZACHODNIĄ GRANIĄ – SIERPIEŃ 2017